Na een redelijk korte winterstop, voor DHV2 althans, was het aan de mannen van coach Eric en Trotse leider Fred Mouwen, om vandaag de ijzersterke reeks van voor de winterstop voort te zetten. Hiervoor diende het dan thuis af te rekenen met de gedegen middenmoter DVVC2. Geen gemakkelijke opgave en zeker niet als de wedstrijd gespeeld moest gaan worden op veld 2, ook wel beter bekend als de toendra van dun Hoek.

Gezien de erbarmelijke staat van het veld was het opmerkelijk te noemen dat de wedstrijd doorgang vond. Wellicht dat het na het fenomeen kunstgras een trend wordt om op zulke velden te spelen, kijk bijvoorbeeld naar FC Utrecht, maar een afgelasting was in mijn optiek niet gek geweest.

Geen afgelasting dus, maar wel 2 opmerkelijke afmeldingen. Beide succescoaches van DHV2 moesten vandaag verstek laten gaan. Enerzijds vanwege een hardnekkige vogelgriep en anderzijds vanwege een verjaardag.

In het laatste geval doorgaans DE reden voor elke man om JUIST te gaan voetballen, of in elk geval de snor te drukken op legitieme wijze. Zo niet voor coach Eric en zo kon het gebeuren dat DHV2 vandaag onder leiding stond van een interim duo. Op zich een opmerkelijk verschijnsel in de kelder van het amateurvoetbal. Wel dient gezegd te worden dat het niet zomaar het eerste de beste duo betrof. Echter vanwege de bescheidenheid van beide interims en het feit dat el Presidente vandaag aan de aftrap zou verschijnen, worden beide stand-in coaches niet nader belicht en zal dit verslag grotendeels gewijd zijn aan de man die zich op voorhand al tot man of the match bestempelde, de altijd en immer bescheiden Martin van de Klundert. Al was het alleen maar om het grote aantal kansen die vakkundig door vd Klundert om zeep geholpen werd de eerste 15 minuten.

Zelf zegt hij daarover en ik quote; “maar ik stond er wel en als je er niet staat kun je ze ook niet missen”.

Wat ook niet te missen was, was het feit dat DHV2 vandaag de beschikking had over 16 man. Sterker nog, 18 zelfs, maar doordat er maar 16 op het wedstrijdformulier mogen staan moesten er zelf 2 teleurgesteld worden.

16 man die ook allemaal nog eens op tijd aanwezig waren, goed gemutst waren en honger naar de bal en 3 punten hadden. Pure luxe dus en gelet op de tegenstander geen overbodige. Het had namelijk zomaar kunnen gebeuren dat Sali binnen 2 minuten het veld had moeten verlaten na een doldwaze blinde tackle (lees; doodschop) van de DVVC linksback. Een rode kaart zou op z’n plaats geweest zijn, of eigenlijk de enige passende maatregel, maar de scheids zag het blijkbaar anders en zodoende bleef het 11 tegen 11.

Gelukkig viel de schade aan de enkel van Sali mee en kon hij de wedstrijd voortzetten. De vrijetrap die wel werd toegekend, werd door Thierry scherp de 16 ingedraaid en belande op het hoofd van de geheel vrijstaande vd Klundert die spijtig genoeg zijn ogen dichtdeed en zo niet zag dat ie de bal beter in een hoek had kunnen koppen, ipv op de voet van de keeper van DVVC. Eerlijk is eerlijk, het viel ook niet mee om de keeper van DVVC niet te raken gelet op zijn imposante verschijning. Alsof hij rechtstreeks uit de ijstijd kwam en net voor de wedstrijd uit een groot blok ijs ontdooid was. Het was mij ineens duidelijk waar het begrip Neanderthaler op gebaseerd moest zijn. Op hem dus. Geen vroege voorsprong dus, maar het had er alle schijn van dat deze er wel zou komen. Waren het niet dat vd Klundert binnen 15 minuten 5 !!!opgelegde en eigenlijk niet te missen kansen WEL wist te missen. Zelfs voor open doel, op aangeven van Ali wist hij het net niet te vinden. Aan de kant gingen er al geluiden op om hem te wisselen en hem uit zijn lijden te verlossen, maar om nou de voorzitter al na een kwartier van het veld te halen, dat doe je natuurlijk ook zomaar niet. Voor je het weet komt ie dan naast je staan en begint ie zich op zijn geheel eigen wijze over al mee te bemoeien. Lekker laten staan dus en hopen dat ie nog een berg kansen mist zodat ie weer met beide beentje op de grond zou komen.

Over beide beentjes gesproken (ja, de bruggetjes worden gemaakt waar u bijstaat beste lezers), ook Ali mocht, in navolging van zijn broertje Sali van geluk spreken dat hij na 20-tal minuten geen permanente schade opliep nadat hij werd getorpedeerd door de Neanderthaler. Ook hier zag de scheidsrechter niks verkeerds in, terwijl het toch overduidelijk was dat ook nu een rode kaart op zijn plek zou zijn geweest. Zelfs in Engeland zou de lompe aktie bestraft zijn met rood, maar blijkbaar was de scheids vandaag van plan de kaarten op zak te houden, al is mijn vermoeden dat hij ze niet eens op zak had heute.

Daar waar DVVC DHV hoofdzakelijk bestookte met houthakkers akties, daar bestookte DHV de tegenstander met de ene na de andere aanval. Het regende werkelijk waar kansen en mogelijkheden aan DHV zijde, maar wat het ook probeerde, de bal wilde het doel maar niet in.

Met nog 10 minuten te spelen in de eerste helft was het dan toch Ali die de terechte 1-0 aantekende. Toen niet veel later Brian aan een rush begon vanaf de eigen helft, leek hij op weg te zijn naar de 2-0. Spijtig genoeg voor hem werd zijn schot gekeerd, maar was de rebound voor Ali die dit buitenkansje direct verzilverde. De marge hiermee verdubbelde en op slag van rust zijn broertje Sali de 3-0 zag maken na een prachtige steekpass van Thierry.

Zo werd de thee opgezocht met een comfortabele voorsprong. Tijdens de rust werden er zonder morren 5 nieuwe krachten gebracht. Er liep zelfs niemand weg, hetgeen de goede onderlinge sfeer van vandaag typeerde. Geen gezeik, geen gezeur, 3-0 voor en allemaal de tanden goed gepoetst, kortom; het zou vandaag in geen geval meer mis gaan.

Zeker niet toen Brian direct na rust uit een vrije trap van Thierry de 4-0 scoorde. DVVC deed direct hierna wel wat terug en redde in elk geval de eer. 4-1 dus en nog altijd niks aan de hand. Dit had het 10 minuten later wel kunnen zijn als ze de 4-2 hadden gemaakt, maar een 2^e tegentreffer zou teveel van het goede geweest zijn, zo vond ook Peter en met een katachtige redding hield hij het bij de ene treffer van DVVC.

Wat nu volgde was de grote Ali en Thierry-show. Na menig tegenstander eerst dolgedraaid te hebben met zijn pirouetjes strooide Thierry naar hartenlust met heerlijke passes en bracht met 1 van deze passes Ali nogmaals in stelling.

1 op 1 met de keeper was het voor Ali een koud kunstje om er 5-1 van te maken en zodoende het pleit voor DVVC definitief te beslechten. Voor zover dat al niet beslecht was natuurlijk. Na deze heerlijke goal was het Mark die zijn ijzersterke optreden net niet wist te belonen met een goal. Zijn schot dat nu snoeihard op de paal uiteen spatte had een beter lot verdiend.

De 6-1 zou echter niet veel later toch nog vallen nadat Brian op aangeven van Ali koelbloedig afrondde. Kat int bakkie. Thierry en Ali kregen vrijwel direct hierna hun verdiende publiekswissel waardoor Maus, net als de gehele eerste helft, nog ff lekker over heel het veld kon razen.

Bleef de stand op 6-1 staan? Nee natuurlijk niet. Met Milton namelijk in het veld, weet je 1 ding zeker; er valt altijd nog een goal. Of het nu een eigen goal is, of niet, Milton scoort eigenlijk altijd bij het tweede. Dit keer gelukkig in het voordeel van DHV. Een afgeslagen bal wist hij half op zijn nieuwe oranje pantoffel te nemen (de andere helft van die pantoffel bleef steken in de uitstekend verkerende grasmat) en links onderin de hoek achter de Neanderthaler te krijgen.

De zevenklapper was hiermee een feit, als ook de 3 punten. DHV2 behaalt een terechte overwinning. Mochten er nog tegenstanders zijn die denken dat er wat te halen valt op den Hoek, die kunnen vanaf heden die gedachten maar beter in de ijskast stoppen. Mocht daar nog plaats zijn dan, want het kan zomaar zijn dat ze aan DVVC kant de Neanderthaler er weer terug op ijs gezet hebben. Mocht dat niet het geval zijn, wees dan in elk geval gewaarschuwd dat DHV2 op weg is naar de titel en hier niets of niemand bij ontziet, was getekend;

Een trotste stand-in!