Na vorig seizoen, waarop DHV2 op de laatste wedstrijddag het kampioenschap in eigen huis aan Zwaluwe 5 verspeelde, was het doel voor dit seizoen meer dan duidelijk; er moest een kampioenschap gevierd gaan worden!

Was DHV2 vorig jaar nog aangewezen op een inhaal race, daar stond het dit seizoen vanaf dag 1 bovenaan. De eerste weken van de competitie bleek dit een zegen, maar gaandeweg het seizoen alles behalve. Elke tegenstander wilde natuurlijk winnen van de nummer 1 en hoe, dat maakte niet uit. Getuige de wedstrijd uit bij Seolto4. 

Het eerste puntverlies hiermee een feit en de concurrentie, te weten Rimboe en VVC roken bloed. DHV2 bleek aangeschoten wild en ging struikelde vervolgens in eigen huis over TVC, waarna het week later uitgleed bij Rimboe. Binnen 3 weken de ongelsagen status kwijt, maar erger nog; ook de voorsprong van 9 punten op runner- up VVC.

Tot overmaat van ramp slopen er ook wat kleine ergernissen het team in en een zeker lijkend kampioenschap leek ineens heel ver weg.  Leek…..want tegen menig verwachting in stond DHV2 onder leiding van Martin vd Klundert en Jermaine Vervuren op en toonde vervolgens heel het team een reuze veerkracht.

Veerkracht die dit seizoen in mijn optiek tekenend is voor heel de club. Maar dat terzijde.

Met hulp van de JO19, de 45+ en DHV1 werden de schouders er weer onder gezet, kwam de sfeer en beleving terug binnen het team, met als resultaat dat DHV2 vandaag (19-5-2018) wederom een kans kreeg om het kampioenschap binnen te halen.

Hiervoor diende het dan wel uit van DVVC2 te winnen en gelet op de enorme verjonging van dat team was dat geen gemakkelijke opgave. Gesteund door een DHV publiek dat in grote getalen naar Dongen was afgereisd kende DHV2 een droomstart.

Binnen 30 seconden stond het 0-1 nadat Thierry zijn schot van afstand tot ieders vreugde over de keeper van DVVC2 heen in het doel zag vallen. Toen een minuut later Brian en half hoge cornerbal vol op de pantoffel nam en voor de 2^e keer het net liet bollen viel bij iedereen de druk van de schouders. Na 2 minuten een 0-2 voorsprong was natuurlijk een ongekende luxe. Het zorgde er echter wel voor dat de concentratie heel even verslapte waardoor de thuisploeg in een tijdsbestek van 5 minuten tijd, 3 enorme kansen kreeg. Spijtig voor hen, maar gelukkig voor DHV trof het hierbij Peter op hun weg. Met 3 fabelachtige reddingen hield hij zijn doel schoon en was DHV2 weer vd roze wolk en bij de les.

Dusdanig goed bij de les dat het na een kwartier op een 0-3 voorsprong kwam door een doelpunt van Ali op aangeven van Brian. DVVC2 die de tos gewonnen had, mocht na 15 minuten al voor de 3^e keer aftrappen dus. Je zou denken dat je dan wel weet wat de beste manier is, maar door goed storend werk onder bezielende leiding van Maus, verspeelde men aan DVVC2 de bal uiteindelijk vrijwel direct aan Thierry. Wat volgde was een schitterende bal met buitenkantje links van Thierry op Brian, gevolgd door een al even schitterende lob van Brian over de uitkomende DVVC2 keeper heen. Met een mooie boog viel de bal bij de verre paal het doel in. Persoonlijk kan ik geen keuze maken welke bal nu eigenlijk de mooiste was. Het buitenkantje links, of de lob, maar feit was wel dat er na 16 minuten een comfortabele 0-4 tussenstand op het scorebord stond. Over ongekende luxe gesproken dus. Doordat DVVC2 bleef voetballen, bleef het ondanks de riante voorsprong toch een wedstrijd. Veelvuldig zocht de thuisploeg de aanval over hun rechterkant waarbij het gezien moet hebben dat Hawar vandaag moeite met de omstandigheden (Ramadan) had. Spijtig genoeg voor DVVC2 stond Jasper achter Hawar en speelde hij zoals zo vaak al dit seizoen, ook nu weer een dijk van een partij. Zijn inzet en onverzettelijkheid waren dit seizoen een toonbeeld voor het hele team en maken hem wat mij betreft ook speler van jaar bij DHV2.

Bij de thuisploeg probeerde men het nog om over de andere kant de aanval te zoeken, maar daar liep het zich keer op keer stuk op de hardwerkende Maus en Salih. Kwam men er vandaag aan DVVC kant dan toch doorheen, dan stuitte het op het centrale verdedigers blok Vervuren- Aliu. Kortom; geen doorkomen aan. Op het middenveld had Thierry  een uitstekend maatje in Jurre. Het is geen geheim dat Thier geen fan van veel lopen is en hoe lekker is het dan dat je Jurre naast je hebt. Met longen als een paard draafde hij 45 minuten lang van voor naar achter en kreeg zelfs een aantal kansen om de score uit te breiden. Maar goed, niet elke kans is een doelpunt en met nog een paar tellen op de klok leek de 0-4 ook de ruststand te gaan worden. Leek….

DHV2 kreeg op rechts namelijk nog een hoekschop. Deze werd kort genomen door Thier en Jermaine. Thierry kreeg de bal terug van Jemaine, kwam naar binnen met de bal en schoot hem als een ware Robben op de goal. Hierbij nog een beetje geholpen door een verdediger van DVVC die onderweg de bal toucheerde waardoor deze onhoudbaar werd voor de keeper.

Zo werd  met een 0-5 voorsprong de thee opgezocht, daar waar de champagne eigenlijk ook best een prima optie geweest had kunnen zijn.

Maar geleerd uit het recente verleden bleef men aan DHV2 kant nu scherp en geconcentreerd en met 5 fitte en gebrande wissels was het meer dan klaar voor het tweede bedrijf.

Een tweede bedrijf waarin het op zoek ging naar het 100^ste doelpunt van het seizoen. Nadat deze de eerste 20 minuten van de 2^e helft na een handvol mogelijkheden nog altijd niet gevallen was, was het el Presidente himself die op een 30 meter van de goal de bal op links aangespeeld kreeg, zich knap wegdraaide, het overzicht bewaarde en de bal met veel gevoel prachtig de rechter kruising in krulde.

Wat een beauty! Doelpunt 100 en een 0-6 voorsprong hiermee een feit. Vijf minuten later lag doelpunt 101 ook in het netje. Brian die een steekbal op waarde inschatte kon alleen af op het DVVC doel. 1 op 1 met de keeper faalde hij niet. Met een fraaie kapbeweging stuurde hij de keeper het bos in waarna het een koud kunstje was de bal het lege doel in te plaatsen.

De thuisploeg ging op zoek naar de eretreffer en zou deze, na de publiekswissel van Yoeri, ook krijgen. Yoeri die er na dit seizoen mee stopt als actieve speler.

Toen niet veel later Paddy nog de paal raakte voor DHV2 vond de uitstekend leidende scheidsrechter het mooi geweest en kon de champagne ontkurkt worden en het vuurwerk afgestoken worden.

Wat volgde was een prachtige rit met een rits DHV auto’s van Dongen naar sportpark dun Hoekschop. De platte kar stond al klaar en na een rondrit bleef het nog lang heel gezellig en onrustig in de DHV kantine. Hierbij enorm veel dank aan- en voor de geweldige organisatie van dit kampioensfeest. Petje af!

Rest mij alleen nog dit; Shirt uit en zwaaien!!!!!!!! Doe mij maar bier!!! Let me loose my mind!!!!!!! KAMPIOENUHHH!

Wie wij zijn? WIJ ZIJN DHV!!!!!!!!!!!!!!!

Wat wij zijn? WIJ ZIJN KAMPIOEN! WIJ ZIJN KAMPIOEN!